Józef Borzyszkowski, Nad Radunią... O dziejach przysiółka skansenowskiego z "zagrodą kaszubską" w Łączyńskiej Hucie
Tytuł Nad Radunią wziął się stąd, iż nasza zagroda skansenowska położona jest niemal w centrum Szwajcarii Kaszubskiej, na lewym (zachodnim) brzegu Jeziora Raduńskiego Dolnego, przez które przepływa rzeka Radunia, bieżąc dalej przez Żukowo do Gdańska.
W języku codziennym mieszkańców jezioro nazywa się krótko: "Rëduniô" - "Radunia", stąd mieszkamy nad Radunią, a ściślej nad brzegiem połączonego z nią jeziorka Nierzost. Od Jeziora Raduńskiego oddzielają go dwa półwyspy - Hel i Rozgard. Gdy jesienią opadną liście, spoglądamy z naszej chaty czy zagrody na właściwą Radunię niejako z góry (z wysokiego brzegu) przez przesmyk między cyplami Rozgardu i Helu. Z kolei ci, którzy pływają po jeziorze, lub stoją na owych cyplach, widzą naszą chatę na wysokiej skarpie niczym w górach.
- Nic w tym dziwnego; to przecież Szwajcaria?
Niniejsza publikacja, której przedmiot sygnalizuje tytuł, a układ i zawartość spis treści, ma charakter po części wspomnieniowy, choć oparta jest też na sporym stosie dokumentów i z pewnymi odwołaniami do prasy, zwłaszcza zrzeszeniowej "Pomeranii" i innych organów - informatorów Zarządu Głównego i Oddziału Gdańskiego ZK-P oraz literatury. Ze wspomnień mają tu odbicie nie tylko moje, ale też najbliższych z rodziny i przyjaciół, którzy czytając pierwszą wersję, wnieśli sporo uzupełnień, a i sprostowań. - Serdeczne im dzięki! Szczególnie cenne są spisane wspomnienia dotyczące Seminariów Kaszubskich, Genka Gołąbka i Staszka Janke, zawarte w wyjątkowym aneksie.
fragment Słowa wstępnego
Borzyszkowy i Borzyszkowscy... z Piekła rodem, t. VIII
Nasze poprzednie rodowe spotkanie miało miejsce przed 11 laty, a było to 3 i 4 lipca 2004 roku, także w Bąku w zagrodzie Brata! Jego przebieg był niemal w pełni zgodny z zapowiedzianym i opublikowanym w poprzednim tomie programem. Gwoździem programu była msza św. odprawiona pod przewodnictwem J.E. Bpa Włocławskiego ks. dr. Wiesława Meringa, którą koncelebrowali kapłani z rodziny i dekanatu bruskiego z ks. prałatem Zdzisławem Wirwickim z Brus na czele. [...]
Ponieważ zbliża się 80. rocznica urodzin Edzia - najstarszego z naszego pokolenia, wybraliśmy na miejsce spotkania ponownie Bąk. Pierwotnie miało się ono odbyć w samym Piekle, ale to nasze gniazdo władze gminy Dziemiany z inicjatywy proboszcza, dziś śp. ks. kan. Józefa Empla, przechrzciły na Kalwarię! - Zgroza! Jak można zamienić Piekło na Kalwarię? Jeśli już, to niechby była Golgota, ale? Powiedzieliśmy aktualnym gospodarzom Piekieł, gdzie rolę głowy rozrastającej się rodziny i rodowego pustkowia pełni Jerzy Borzyszkowski, że możemy się tam spotkać dopiero wtedy, gdy przywrócą właściwą nazwę naszemu gniazdu? [...]
Specyfiką naszych tomików pozostaje to, iż piszemy nie tylko o rodzinie, ale też o rodowych gniazdach, o wsiach i miejscach naszych spotkań oraz ludziach związanych z Borzyszkowami i Borzyszkowskimi! W niniejszym tomiku tego rodzaju teksty reprezentuje opis sylwetki wyjątkowego autora i jego wyjątkowo ciekawe dzieło - ks. F. Podlaszewskiego Zarys dziejów parafii i Kościoła w Dziemianach. Sądzę, że ten tekst wzbudzi szczególne zainteresowanie nie tylko w samych Dziemianach i w tej pięknej parafii!
(ze Wstępu)
Józef Borzyszkowski
Borzyszkowy i Borzyszkowscy, Tuchomie, t. VI
Materiały zebrane i wydane z okazji VI zjazdu familii Borzyszkowskich w Tuchomiu w 1999 roku. Książka podzielona jest na pięć części: w pierwszej zamieszczone są materiały poświecone Borzyszkom i śp ks. Kazimierzowi Raepke, druga Borzyszkowski z Gochów i samym Gochom, trzecia Borzyszkowskim i barciom Kaszubom w Berlinie i Tuchomiu, czwarta zaś to zbiór tekstów pro memoriał, homilii, wspomnień i listów, zaś piąta to literatura piękna: poezja i proza o Borzyszkach i Kaszubach.